رونمایی از نمایشگر فوق باریک و منعطف AMOLED سامسونگ

 

کاروان سامسونگ در صبح دوم نمایشگاه با در دست داشتن صفحه نمایشگر فوق نازک منعطف خود نظر بازدید کنندگان زیادی را به خود جلب کرد. این صفحه نمایشگر 4.5 اینچی از نوع AMOLED بسیار زیبا و شفاف به نظر می رسد و می تواند همانند یک ورقه کاغذ به راحتی لوله شود و استوانه سیگاری شکلی با قطر یک سانتیمتر را ایجاد کند.

این محصول از نوع WVGA است و رزولوشن آن 480*840 پیکسل می باشد. سامسونگ می گوید از این نمایشگر منعطف جدید خود در ساخت اسمارت فون ها و تبلت هایی که کلید تولید آنها در سال 2011 زده می شود، استفاده خواهد کرد.

 

ویژگی منعطف بودن نمایشگر ها از ضخامت های بسیار بسیار اندک آنها ناشی می شود. ضخامت این نمایشگر نیز تنها 0.3 میلیمتر است و اگر از لبه به آن با دقت نگاه شود، می توان تنها یک خط به چشم دید. در ساخت قالب این نمایشگر از یک زیر لایه پلاستیکی ویژه استفاده شده و لایه AMOLED بر روی یک فویل استیل نصب شده است. به نظر می رسد که در آینده ای نه چندان دور بتوانیم گوشی موبایل خود را لوله کنیم و آن را همانند یک خودکار سر جیب و یا شاید هم پشت گوش خود بگذرایم!

مشهورترین عکس دنیای فیزیک  

دانش > دانش‌های بنیادی  - پنجمین کنفرانس سالوی که در اکتبر 1927 / مهر 1306 در بروکسل بلژیک برگزار شد، میزبان بزرگ‌ترین فیزیک‌دانان آن روزگار بود و عکس دسته‌جمعی این گروه، مشهورترین عکس دنیای فیزیک لقب گرفته است. 

موسسه بین‌المللی فیزیک و شیمی سالوی (Solvay) در سال 1912 در بروکسل بلژیک و پس از برگزاری نخستین کنفرانس بین‌المللی سالوی در 1911 تاسیس شد. این موسسه در نیمه اول قرن بیستم بسیار مشهور بود و کنفرانس‌های بین‌المللی آن که هر چند سال یک‌بار برگزار می‌شد، شاهد دستاوردهای بسیار بزرگی بود. 

مشهورترین این کنفرانس‌ها، پنجمین کنفرانس سالوی بود که در اکتبر 1927 / مهر 1306 با موضوع الکترون‌ها و پروتون‌ها برگزار شد. از 29 نفر فیزیک‌دان حاضر در کنفرانس، 17 نفر برنده جایزه نوبل شده بودند (یا در سال‌های بعد از کنفرانس برنده این جایزه شدند). موضوع این کنفرانس، بحث و بررسی در مورد نظریه کوانتومی بود که به‌تازگی ارایه شده بود و اصل عدم‌قطعیت هایزنبرگ به موضوع بحث داغ بین آلبرت اینشتین و نیلز بوهر تبدیل شده بود. اینشتین می‌گفت «خدا تاس نمی‌اندازد» و نیلز بوهر جواب می‌داد: «بس کن! به خدا نگو که چه‌کار کند». برای آن‌که بفهمید پس از این هشتاد سال، این بحث به نفع چه کسی به پایان رسید، اینجا را کلیک کنید.

برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید.  

 

حاضران در عکس، از راست به چپ
ردیف سوم (ایستاده): لئون بریلوئین - رالف فاولر - ورنر هایزنبرگ (نوبل فیزیک 1932) - ولفگانگ پائولی (نوبل فیزیک 1945) - ژولز امیل ورشافلت - اروین شرودینگر (نوبل فیزیک 1933)- تئوفیل دی‌داندر-ادوارد هرزن - پل اهرنفست- امیل هنریوت- آگوست پیکارد 

ردیف دوم: نیلز بوهر (نوبل فیزیک 1922) - مکس بورن (نوبل فیزیک 1954) - لوییس دی‌بروگلی (نوبل فیزیک 1929) - آرتور کامپتون (نوبل فیزیک 1927) - پل دیراک (نوبل فیزیک 1933) - هنریک کرامرز - ویلیام براگ (نوبل فیزیک 1915) - مارتین نادسن - پیتر دبیه (نوبل شیمی 1936)

ردیف اول: اوون ریچاردسون (نوبل فیزیک 1928) - چارلز ویلسون (نوبل فیزیک 1927) - چارلز گویه - پل لانگه‌وین - آلبرت اینشتین (نوبل فیزیک 1921) - هنریک لورنتز (نوبل فیزیک 1902) - ماری کوری (نوبل فیزیک 1903 و نوبل شیمی 1911) - مکس پلانک (نوبل فیزیک 1918) - اروینگ لنگ‌مویر (نوبل شیمی 1932)